-To tylko pozory, takie osoby jak ona całe życie coś udają, od czegoś uciekają, boją się prawdy o sobie.
-To dlaczego poświęca Ci tyle siebie?
-Bo nie ma nic do stracenia,ona nie należy do samej siebie. Jest bardzo pogubiona, wystarczy przeanalizować najmniejsze jej decyzje, niekonsekwentna, połamane paznokcie, niedokończony makijaż, w połowie przerwana piosenka. Jej życie determinuje ciągły ruch i zmiany i zmiany i ruch. Jestem świadomy, że istnieje w niej tylko przelotnie, przygodowo, czekam na dzień kiedy zobaczę ją ostatni raz.
-To po co się w to bawisz?
-Może jestem taki sam jak ona...